Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 何 [4] => 须 [5] => 求 [6] => 富 [7] => 并 [8] => 求 [9] => 贵 [10] => 。 [11] => 不 [12] => 必 [13] => 文 [14] => 章 [15] => 如 [16] => 白 [17] => 侍 [18] => 。 [19] => 研 [20] => 穷 [21] => 性 [22] => 命 [23] => 好 [24] => 生 [25] => 涯 [26] => , [27] => 保 [28] => 惜 [29] => 根 [30] => 源 [31] => 真 [32] => 活 [33] => 计 [34] => 。 [35] => 藏 [36] => 机 [37] => 隐 [38] => 密 [39] => 玄 [40] => 中 [41] => 最 [42] => 。 [43] => 肯 [44] => 向 [45] => 人 [46] => 前 [47] => 夸 [48] => 提 [49] => 对 [50] => 。 [51] => 琼 [52] => 浆 [53] => 玉 [54] => 液 [55] => 饮 [56] => 千 [57] => 钟 [58] => , [59] => 霞 [60] => 友 [61] => 云 [62] => 朋 [63] => 酬 [64] => 一 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 玉 [1] => 楼 [2] => 春 [3] => [4] => 寄 [5] => 长 [6] => 春 [7] => 子 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕