Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 运 [4] => 用 [5] => 无 [6] => 时 [7] => 不 [8] => 可 [9] => , [10] => 悟 [11] => 来 [12] => 有 [13] => 甚 [14] => 羞 [15] => 惭 [16] => 。 [17] => 前 [18] => 三 [19] => 三 [20] => 与 [21] => 后 [22] => 三 [23] => 三 [24] => 。 [25] => 欲 [26] => 漏 [27] => 天 [28] => 机 [29] => 未 [30] => 敢 [31] => 。 [32] => 顾 [33] => 我 [34] => 完 [35] => 全 [36] => 玉 [37] => 性 [38] => , [39] => 劝 [40] => 人 [41] => 省 [42] => 悟 [43] => 银 [44] => 蚕 [45] => 。 [46] => 好 [47] => 归 [48] => 物 [49] => 外 [50] => 访 [51] => 玄 [52] => 谈 [53] => 。 [54] => 认 [55] => 个 [56] => 不 [57] => 增 [58] => 不 [59] => 减 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => · [4] => 运 [5] => 用 [6] => 无 [7] => 时 [8] => 不 [9] => 可 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕