Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 诸 [4] => 公 [5] => 学 [6] => 道 [7] => , [8] => 略 [9] => 听 [10] => 予 [11] => 言 [12] => 。 [13] => 如 [14] => 同 [15] => 干 [16] => 句 [17] => 家 [18] => 缘 [19] => 。 [20] => 试 [21] => 看 [22] => 登 [23] => 杆 [24] => 踏 [25] => 索 [26] => , [27] => 走 [28] => 马 [29] => 行 [30] => 船 [31] => 。 [32] => 何 [33] => 曾 [34] => 说 [35] => 辛 [36] => 道 [37] => 苦 [38] => , [39] => 遇 [40] => 艰 [41] => 难 [42] => 、 [43] => 转 [44] => 转 [45] => 心 [46] => 坚 [47] => 。 [48] => 忘 [49] => 危 [50] => 险 [51] => , [52] => 更 [53] => 忘 [54] => 身 [55] => 忘 [56] => 命 [57] => , [58] => 忘 [59] => 后 [60] => 忘 [61] => 前 [62] => 。 [63] => 不 [64] => 管 [65] => 傍 [66] => 人 [67] => 冷 [68] => 笑 [69] => , [70] => 殷 [71] => 勤 [72] => 地 [73] => , [74] => 常 [75] => 常 [76] => 谨 [77] => 谨 [78] => 专 [79] => 专 [80] => 。 [81] => 假 [82] => 是 [83] => 苏 [84] => 秦 [85] => 陆 [86] => 贾 [87] => , [88] => 说 [89] => 不 [90] => 回 [91] => 肩 [92] => 。 [93] => 人 [94] => 能 [95] => 如 [96] => 斯 [97] => 向 [98] => 道 [99] => , [100] => 可 [101] => 搜 [102] => 真 [103] => 、 [104] => 搜 [105] => 妙 [106] => 搜 [107] => 玄 [108] => 。 [109] => 无 [110] => 不 [111] => 悟 [112] => , [113] => 又 [114] => 何 [115] => 愁 [116] => 不 [117] => 做 [118] => 神 [119] => 仙 [120] => 。 [121] => < [122] => / [123] => p [124] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 寄 [5] => 段 [6] => 录 [7] => 事 [8] => 孙 [9] => 助 [10] => 教 [11] => 道 [12] => 友 [13] => 等 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕