Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 我 [4] => 欲 [5] => 只 [6] => 言 [7] => 清 [8] => 净 [9] => , [10] => 恐 [11] => 人 [12] => 入 [13] => 道 [14] => 徘 [15] => 徊 [16] => 。 [17] => 阐 [18] => 扬 [19] => 龙 [20] => 虎 [21] => 去 [22] => 还 [23] => 来 [24] => 。 [25] => 初 [26] => 地 [27] => 多 [28] => 便 [29] => 奇 [30] => 怪 [31] => 。 [32] => 我 [33] => 倦 [34] => 论 [35] => 持 [36] => 婴 [37] => 姹 [38] => , [39] => 恐 [40] => 人 [41] => 别 [42] => 意 [43] => 胡 [44] => 猜 [45] => 。 [46] => 谁 [47] => 知 [48] => 男 [49] => 子 [50] => 产 [51] => 婴 [52] => 孩 [53] => 。 [54] => 回 [55] => 首 [56] => 自 [57] => 然 [58] => 悟 [59] => 解 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => · [4] => 我 [5] => 欲 [6] => 只 [7] => 言 [8] => 清 [9] => 净 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕