Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 马 [4] => 风 [5] => 子 [6] => , [7] => 未 [8] => 通 [9] => 玄 [10] => 。 [11] => 性 [12] => 昏 [13] => 识 [14] => 昧 [15] => 不 [16] => 然 [17] => 。 [18] => 倚 [19] => 仗 [20] => 予 [21] => , [22] => 枉 [23] => 了 [24] => 贤 [25] => 。 [26] => 听 [27] => 予 [28] => 劝 [29] => , [30] => 莫 [31] => 推 [32] => 延 [33] => 。 [34] => 速 [35] => 当 [36] => 离 [37] => 我 [38] => 便 [39] => 参 [40] => 禅 [41] => 。 [42] => 就 [43] => 有 [44] => 道 [45] => , [46] => 而 [47] => 正 [48] => 焉 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 捣 [1] => 练 [2] => 子 [3] => [4] => 劝 [5] => 众 [6] => 师 [7] => 兄 [8] => 访 [9] => 道 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕