Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 孙 [4] => 先 [5] => 生 [6] => , [7] => 能 [8] => 放 [9] => 下 [10] => 。 [11] => 兀 [12] => 兀 [13] => 腾 [14] => 腾 [15] => , [16] => 通 [17] => 真 [18] => 弃 [19] => 假 [20] => 。 [21] => 处 [22] => 心 [23] => 与 [24] => 、 [25] => 万 [26] => 物 [27] => 无 [28] => 私 [29] => , [30] => 略 [31] => 无 [32] => 些 [33] => 谄 [34] => 诈 [35] => 。 [36] => 乐 [37] => 清 [38] => 贫 [39] => , [40] => 得 [41] => 清 [42] => 雅 [43] => 。 [44] => 逗 [45] => 引 [46] => 灵 [47] => 童 [48] => , [49] => 惺 [50] => 惺 [51] => 洒 [52] => 洒 [53] => 。 [54] => 到 [55] => 如 [56] => 今 [57] => 、 [58] => 好 [59] => 结 [60] => 善 [61] => 缘 [62] => , [63] => 水 [64] => 云 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 赠 [5] => 孙 [6] => 可 [7] => 道 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕