Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 恳 [4] => 告 [5] => 前 [6] => 言 [7] => , [8] => 师 [9] => 前 [10] => 重 [11] => 审 [12] => 。 [13] => 传 [14] => 来 [15] => 秘 [16] => 诀 [17] => 元 [18] => 来 [19] => 恁 [20] => 。 [21] => 方 [22] => 知 [23] => 我 [24] => 是 [25] => 一 [26] => 鳌 [27] => 鱼 [28] => , [29] => 素 [30] => 鳞 [31] => 晃 [32] => 日 [33] => 如 [34] => 铺 [35] => 锦 [36] => 。 [37] => 坦 [38] => 荡 [39] => 无 [40] => 拘 [41] => , [42] => 逍 [43] => 遥 [44] => 恣 [45] => 任 [46] => 。 [47] => 利 [48] => 名 [49] => 识 [50] => 破 [51] => 干 [52] => 求 [53] => 甚 [54] => 。 [55] => 专 [56] => 归 [57] => 物 [58] => 外 [59] => 下 [60] => 功 [61] => 夫 [62] => , [63] => 清 [64] => 心 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 踏 [1] => 云 [2] => 行 [3] => [4] => 次 [5] => 重 [6] => 阳 [7] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕