Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 学 [4] => 道 [5] => 须 [6] => 离 [7] => 火 [8] => 院 [9] => 。 [10] => 搜 [11] => 玄 [12] => 参 [13] => 访 [14] => 良 [15] => 缘 [16] => 。 [17] => 守 [18] => 清 [19] => 守 [20] => 静 [21] => 绝 [22] => 般 [23] => 般 [24] => 。 [25] => 乞 [26] => 觅 [27] => 於 [28] => 身 [29] => 大 [30] => 便 [31] => 。 [32] => 云 [33] => 水 [34] => 须 [35] => 明 [36] => 内 [37] => 外 [38] => , [39] => 牢 [40] => 擒 [41] => 意 [42] => 马 [43] => 心 [44] => 猿 [45] => 。 [46] => 万 [47] => 缘 [48] => 不 [49] => 著 [50] => 得 [51] => 神 [52] => 全 [53] => 。 [54] => 酬 [55] => 了 [56] => 修 [57] => 行 [58] => 大 [59] => 愿 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => [4] => 赠 [5] => 姚 [6] => 守 [7] => 清 [8] => 李 [9] => 守 [10] => 静 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕