Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 初 [4] => 出 [5] => 家 [6] => , [7] => 访 [8] => 道 [9] => 友 [10] => 。 [11] => 恰 [12] => 似 [13] => 猛 [14] => 虎 [15] => , [16] => 下 [17] => 山 [18] => 游 [19] => 走 [20] => 。 [21] => 未 [22] => 曾 [23] => 经 [24] => 、 [25] => 锻 [26] => 炼 [27] => 顽 [28] => 心 [29] => , [30] => 轻 [31] => 触 [32] => 著 [33] => 哮 [34] => 吼 [35] => 。 [36] => 炫 [37] => 多 [38] => 能 [39] => , [40] => 夸 [41] => 好 [42] => 手 [43] => 。 [44] => 抄 [45] => 录 [46] => 名 [47] => 方 [48] => , [49] => 专 [50] => 行 [51] => 拯 [52] => 救 [53] => 。 [54] => 平 [55] => 胃 [56] => 散 [57] => 、 [58] => 虽 [59] => 则 [60] => 全 [61] => 无 [62] => , [63] => 穷 [64] => 气 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 叹 [5] => 前 [6] => 非 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕