Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 人 [4] => 人 [5] => 学 [6] => 道 [7] => , [8] => 因 [9] => 何 [10] => 退 [11] => 怠 [12] => 。 [13] => 都 [14] => 缘 [15] => 心 [16] => 不 [17] => 宁 [18] => 耐 [19] => 。 [20] => 富 [21] => 贵 [22] => 修 [23] => 行 [24] => , [25] => 或 [26] => 遇 [27] => 艰 [28] => 难 [29] => 阻 [30] => * [31] => 。 [32] => 贫 [33] => 者 [34] => 受 [35] => 人 [36] => 供 [37] => 养 [38] => , [39] => 自 [40] => 骄 [41] => 矜 [42] => 、 [43] => 必 [44] => 然 [45] => 败 [46] => 坏 [47] => 。 [48] => 或 [49] => 好 [50] => 贿 [51] => 便 [52] => , [53] => 自 [54] => 招 [55] => 自 [56] => 揽 [57] => , [58] => 非 [59] => 常 [60] => 灾 [61] => 害 [62] => 。 [63] => 或 [64] => 有 [65] => 炼 [66] => 心 [67] => 不 [68] => 尽 [69] => , [70] => 起 [71] => 攀 [72] => 缘 [73] => 爱 [74] => 念 [75] => , [76] => 决 [77] => 定 [78] => 破 [79] => 戒 [80] => 。 [81] => 若 [82] => 悟 [83] => 韶 [84] => 光 [85] => 迅 [86] => 速 [87] => , [88] => 生 [89] => 死 [90] => 事 [91] => 大 [92] => 。 [93] => 常 [94] => 怀 [95] => 慎 [96] => 终 [97] => 如 [98] => 始 [99] => , [100] => 处 [101] => 无 [102] => 为 [103] => 、 [104] => 清 [105] => 静 [106] => 无 [107] => 赛 [108] => 。 [109] => 功 [110] => 行 [111] => 满 [112] => , [113] => 与 [114] => 九 [115] => 玄 [116] => 七 [117] => 祖 [118] => , [119] => 共 [120] => 超 [121] => 三 [122] => 界 [123] => 。 [124] => < [125] => / [126] => p [127] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 恐 [5] => 人 [6] => 退 [7] => 道 [8] => 预 [9] => 诫 [10] => 之 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕