Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 有 [4] => 心 [5] => 入 [6] => 道 [7] => 当 [8] => 回 [9] => 首 [10] => 。 [11] => □ [12] => 况 [13] => 流 [14] => 年 [15] => 六 [16] => 九 [17] => 。 [18] => 性 [19] => 命 [20] => 宜 [21] => 乎 [22] => 早 [23] => 救 [24] => 。 [25] => 莫 [26] => 待 [27] => 身 [28] => 枯 [29] => 朽 [30] => 。 [31] => 无 [32] => 为 [33] => 清 [34] => 净 [35] => 功 [36] => 夫 [37] => 守 [38] => 。 [39] => 自 [40] => 是 [41] => 神 [42] => 丹 [43] => 无 [44] => 漏 [45] => 。 [46] => 天 [47] => 地 [48] => 可 [49] => 同 [50] => 长 [51] => 久 [52] => 。 [53] => 永 [54] => 作 [55] => 云 [56] => 霞 [57] => 友 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 姚 [1] => 源 [2] => 忆 [3] => 故 [4] => 人 [5] => [6] => 赠 [7] => 郑 [8] => 先 [9] => 生 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕