Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 休 [4] => 要 [5] => 呼 [6] => 师 [7] => 叔 [8] => , [9] => 相 [10] => 看 [11] => 若 [12] => 弟 [13] => 兄 [14] => 。 [15] => 炼 [16] => 心 [17] => 云 [18] => 补 [19] => 玉 [20] => 京 [21] => 城 [22] => 。 [23] => 何 [24] => 必 [25] => 谒 [26] => 公 [27] => 卿 [28] => 。 [29] => 因 [30] => 抚 [31] => 心 [32] => 琴 [33] => 益 [34] => 寿 [35] => 。 [36] => 谓 [37] => 饮 [38] => 刀 [39] => 圭 [40] => 戒 [41] => 酒 [42] => 。 [43] => 瑶 [44] => 台 [45] => 上 [46] => 面 [47] => 放 [48] => 琼 [49] => 花 [50] => 。 [51] => 同 [52] => 去 [53] => 步 [54] => 烟 [55] => 霞 [56] => 。 [57] => < [58] => / [59] => p [60] => > ) Array ( [0] => 巫 [1] => 山 [2] => 一 [3] => 段 [4] => 云 [5] => · [6] => 休 [7] => 要 [8] => 呼 [9] => 师 [10] => 叔 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕