Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 山 [4] => 侗 [5] => 入 [6] => 道 [7] => , [8] => 远 [9] => 离 [10] => 巢 [11] => 窝 [12] => 。 [13] => 专 [14] => 心 [15] => 一 [16] => 志 [17] => 如 [18] => 何 [19] => 。 [20] => 决 [21] => 要 [22] => 烟 [23] => 消 [24] => 火 [25] => 灭 [26] => , [27] => 保 [28] => 养 [29] => 冲 [30] => 和 [31] => 。 [32] => 谁 [33] => 知 [34] => 因 [35] => 而 [36] => 借 [37] => 宿 [38] => , [39] => 稍 [40] => 相 [41] => 违 [42] => 、 [43] => 便 [44] => 起 [45] => 风 [46] => 波 [47] => 。 [48] => 伤 [49] => 功 [50] => 行 [51] => , [52] => 起 [53] => 无 [54] => 明 [55] => 怪 [56] => 劣 [57] => , [58] => 诗 [59] => 曲 [60] => 嘲 [61] => 他 [62] => 。 [63] => 蓦 [64] => 想 [65] => 从 [66] => 前 [67] => 自 [68] => 咒 [69] => , [70] => 将 [71] => 身 [72] => 比 [73] => 驴 [74] => 牛 [75] => , [76] => 象 [77] => 马 [78] => 驼 [79] => 骡 [80] => 。 [81] => 追 [82] => 悔 [83] => 无 [84] => 由 [85] => , [86] => 不 [87] => 免 [88] => 放 [89] => 效 [90] => 廉 [91] => 颇 [92] => 。 [93] => 专 [94] => 专 [95] => 负 [96] => 荆 [97] => 谢 [98] => 罪 [99] => , [100] => 望 [101] => 吾 [102] => 师 [103] => 、 [104] => 痛 [105] => 挞 [106] => 则 [107] => 个 [108] => 。 [109] => 琢 [110] => 磨 [111] => 过 [112] => , [113] => 免 [114] => 教 [115] => 真 [116] => 性 [117] => , [118] => 再 [119] => 见 [120] => 阎 [121] => 罗 [122] => 。 [123] => < [124] => / [125] => p [126] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 谢 [5] => 咸 [6] => 阳 [7] => 王 [8] => 法 [9] => 师 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕