Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 落 [4] => 日 [5] => 行 [6] => 人 [7] => 断 [8] => , [9] => 深 [10] => 秋 [11] => 暝 [12] => 雨 [13] => 残 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 一 [23] => 声 [24] => 烟 [25] => 树 [26] => 外 [27] => , [28] => 千 [29] => 里 [30] => 暮 [31] => 山 [32] => 寒 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 倦 [42] => 鸟 [43] => 方 [44] => 知 [45] => 止 [46] => , [47] => 哀 [48] => 猿 [49] => 冷 [50] => 未 [51] => 安 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 萧 [61] => 萧 [62] => 风 [63] => 叶 [64] => 下 [65] => , [66] => 时 [67] => 有 [68] => 野 [69] => 僧 [70] => 还 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 暮 [1] => 钟 )
元代·边元鼎的简介
边元鼎(约公元1165年前后在世)字德举,丰州(治今内蒙古呼和浩特白塔镇)人,状元边贯道第三子。生卒年均不详,约金世宗大定五年前后在世。十岁能诗,资禀疏俊,诗文有高意,多有佳句为人传诵,为时辈所不及。与兄元勋、元恕俱有时名,号“三边”。天德三年(1151)进士,以事停铨。世宗即位,张浩表荐供奉翰林,出为邢州幕官。复坐诬累,遂不复仕。
...〔► 边元鼎的诗(42篇)〕