Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 野 [4] => 亭 [5] => 依 [6] => 柳 [7] => 树 [8] => , [9] => 水 [10] => 路 [11] => 出 [12] => 桑 [13] => 林 [14] => 。 [15] => 问 [16] => 俗 [17] => 谁 [18] => 能 [19] => 解 [20] => ? [21] => 怀 [22] => 思 [23] => 自 [24] => 不 [25] => 禁 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 远 [35] => 山 [36] => 归 [37] => 眼 [38] => 小 [39] => , [40] => 孤 [41] => 雁 [42] => 入 [43] => 云 [44] => 深 [45] => 。 [46] => 可 [47] => 笑 [48] => 西 [49] => 京 [50] => 客 [51] => , [52] => 持 [53] => 杯 [54] => 学 [55] => 楚 [56] => 吟 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 沽 [1] => 亭 [2] => 道 [3] => 中 [4] => 二 [5] => 首 [6] => [7] => 其 [8] => 一 )
元代·王冕的简介
王冕,元代诗人、文学家、书法家、画家王冕,字元章,号煮石山农,浙江诸暨人。出身农家。幼年丧父,在秦家放牛,每天利用放牛的时间画荷花,晚至寺院长明灯下读书,学识深邃,能诗,青团墨梅。隐居九里山,以卖画为生。画梅以胭脂作梅花骨体,或花密枝繁,别具风格,亦善写竹石。兼能刻印,用花乳石作印材,相传是他始创。著有《竹斋集》《墨梅图题诗》等。
...〔► 王冕的诗(95篇)〕