Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 高 [4] => 侯 [5] => 胸 [6] => 中 [7] => 有 [8] => 秋 [9] => 月 [10] => , [11] => 能 [12] => 照 [13] => 山 [14] => 川 [15] => 尽 [16] => 豪 [17] => 发 [18] => 。 [19] => 戏 [20] => 拈 [21] => 小 [22] => 笔 [23] => 写 [24] => 微 [25] => 茫 [26] => , [27] => 只 [28] => 尺 [29] => 分 [30] => 明 [31] => 见 [32] => 吴 [33] => 越 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 楼 [43] => 中 [44] => 美 [45] => 人 [46] => 列 [47] => 仙 [48] => 臞 [49] => , [50] => 爱 [51] => 之 [52] => 自 [53] => 言 [54] => 天 [55] => 下 [56] => 无 [57] => 。 [58] => 西 [59] => 窗 [60] => 暗 [61] => 雨 [62] => 政 [63] => 愁 [64] => 绝 [65] => , [66] => 灯 [67] => 前 [68] => 还 [69] => 展 [70] => 夜 [71] => 山 [72] => 图 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 题 [1] => 李 [2] => 公 [3] => 略 [4] => 所 [5] => 藏 [6] => 高 [7] => 彦 [8] => 敬 [9] => 夜 [10] => 山 [11] => 图 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕