Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 列 [4] => 仙 [5] => 之 [6] => 儒 [7] => 山 [8] => 泽 [9] => 臞 [10] => , [11] => 手 [12] => 中 [13] => 黄 [14] => 纸 [15] => 新 [16] => 除 [17] => 书 [18] => 。 [19] => 教 [20] => 官 [21] => 虽 [22] => 冷 [23] => 实 [24] => 清 [25] => 选 [26] => , [27] => 当 [28] => 涂 [29] => 山 [30] => 川 [31] => 如 [32] => 画 [33] => 图 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 我 [43] => 生 [44] => 无 [45] => 能 [46] => 百 [47] => 不 [48] => 如 [49] => , [50] => 盍 [51] => 不 [52] => 从 [53] => 君 [54] => 赋 [55] => 归 [56] => 与 [57] => 。 [58] => 请 [59] => 君 [60] => 为 [61] => 我 [62] => 酹 [63] => 大 [64] => 白 [65] => , [66] => 矫 [67] => 首 [68] => 南 [69] => 望 [70] => 心 [71] => 烦 [72] => 纡 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 送 [1] => 朱 [2] => 仲 [3] => 阳 [4] => 太 [5] => 平 [6] => 教 [7] => 授 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕