Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 汉 [4] => 二 [5] => 千 [6] => 石 [7] => 入 [8] => 为 [9] => 相 [10] => , [11] => 邑 [12] => 令 [13] => 或 [14] => 入 [15] => 为 [16] => 三 [17] => 公 [18] => 。 [19] => 圣 [20] => 朝 [21] => 用 [22] => 人 [23] => 亦 [24] => 复 [25] => 尔 [26] => , [27] => 予 [28] => 以 [29] => 此 [30] => 贺 [31] => 田 [32] => 河 [33] => 中 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 田 [43] => 侯 [44] => 年 [45] => 少 [46] => 与 [47] => 子 [48] => 友 [49] => , [50] => 今 [51] => 三 [52] => 十 [53] => 年 [54] => 俱 [55] => 白 [56] => 首 [57] => 。 [58] => 离 [59] => 觞 [60] => 未 [61] => 尽 [62] => 去 [63] => 马 [64] => 鸣 [65] => , [66] => 愁 [67] => 向 [68] => 风 [69] => 前 [70] => 折 [71] => 杨 [72] => 柳 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 送 [1] => 田 [2] => 师 [3] => 孟 [4] => 知 [5] => 河 [6] => 中 [7] => 府 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕