Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 御 [4] => 史 [5] => 传 [6] => 天 [7] => 语 [8] => , [9] => 飞 [10] => 霜 [11] => 到 [12] => 海 [13] => 垠 [14] => 。 [15] => 浙 [16] => 江 [17] => 潮 [18] => 似 [19] => 雪 [20] => , [21] => 闽 [22] => 土 [23] => 腊 [24] => 如 [25] => 春 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 孤 [35] => 客 [36] => 见 [37] => 明 [38] => 月 [39] => , [40] => 乱 [41] => 山 [42] => 愁 [43] => 远 [44] => 人 [45] => 。 [46] => 何 [47] => 时 [48] => 动 [49] => 归 [50] => 兴 [51] => , [52] => 家 [53] => 有 [54] => 白 [55] => 头 [56] => 亲 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 寄 [1] => 王 [2] => 御 [3] => 史 )
元代·萨都剌的简介
萨都剌(约1272—1355)元代诗人、画家、书法家。字天锡,号直斋。回族(一说蒙古族)。其先世为西域人,出生于雁门(今山西代县),泰定四年进士。授应奉翰林文字,擢南台御史,以弹劾权贵,左迁镇江录事司达鲁花赤,累迁江南行台侍御史,左迁淮西北道经历,晚年居杭州。萨都剌善绘画,精书法,尤善楷书。有虎卧龙跳之才,人称燕门才子。他的文学创作,以诗歌为主,诗词内容,以游山玩水、归隐赋闲、慕仙礼佛、酬酢应答之类为多,思想价值不高。萨都剌还留有《严陵钓台图》和《梅雀》等画,现珍藏于北京故宫博物院。
...〔► 萨都剌的诗(24篇)〕