Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 侬 [4] => 家 [5] => 鹦 [6] => 鹉 [7] => 洲 [8] => 边 [9] => 住 [10] => , [11] => 是 [12] => 个 [13] => 不 [14] => 识 [15] => 字 [16] => 渔 [17] => 父 [18] => 。 [19] => 浪 [20] => 花 [21] => 中 [22] => 一 [23] => 叶 [24] => 扁 [25] => 舟 [26] => , [27] => 睡 [28] => 煞 [29] => 江 [30] => 南 [31] => 烟 [32] => 雨 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 觉 [42] => 来 [43] => 时 [44] => 满 [45] => 眼 [46] => 青 [47] => 山 [48] => 暮 [49] => , [50] => 抖 [51] => 擞 [52] => 绿 [53] => 蓑 [54] => 归 [55] => 去 [56] => 。 [57] => 算 [58] => 从 [59] => 前 [60] => 错 [61] => 怨 [62] => 天 [63] => 公 [64] => , [65] => 甚 [66] => 也 [67] => 有 [68] => 安 [69] => 排 [70] => 我 [71] => 处 [72] => 。 [73] => < [74] => / [75] => p [76] => > ) Array ( [0] => 鹦 [1] => 鹉 [2] => 曲 [3] => · [4] => 渔 [5] => 父 )
元代·白贲的简介
白贲(约1270-1330前),字无咎,号素轩,祖籍太原文水(今属山西),南渡后居钱塘(今浙江杭州)。善画,能散曲,是元散曲史上最早的南籍散曲家之一。南宋遗民诗人白珽长子。延祐年间由省郎出知忻州,忤监郡,去职。至治间起为温州路平阳州教授,历常州路知事,终南安路经历。是知名元曲家,《太和正音谱》以其曲为上品,称为“如太华孤峰”,据《全元散曲》,今存小令二支,套曲四套(其中残套一套),所作〔鹦鹉曲〕相当有名,和者颇多。亦善画,并能诗,《元诗选·癸集》甲集存其诗二首。生平事迹见《元诗选·癸集》小传,孙楷第《元曲家考略》有生平考证。
...〔► 白贲的诗(2篇)〕