Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 系 [4] => 门 [5] => 前 [6] => 柳 [7] => 影 [8] => 兰 [9] => 舟 [10] => , [11] => 烟 [12] => 满 [13] => 吟 [14] => 蓑 [15] => , [16] => 风 [17] => 漾 [18] => 闲 [19] => 钩 [20] => 。 [21] => 石 [22] => 上 [23] => 云 [24] => 生 [25] => , [26] => 山 [27] => 间 [28] => 树 [29] => 老 [30] => , [31] => 桥 [32] => 外 [33] => 霞 [34] => 收 [35] => 。 [36] => 玩 [37] => 青 [38] => 史 [39] => 低 [40] => 头 [41] => 袖 [42] => 手 [43] => , [44] => 问 [45] => 红 [46] => 尘 [47] => 缄 [48] => 口 [49] => 回 [50] => 头 [51] => 。 [52] => 醉 [53] => 月 [54] => 悠 [55] => 悠 [56] => , [57] => 漱 [58] => 石 [59] => 休 [60] => 休 [61] => , [62] => 水 [63] => 可 [64] => 陶 [65] => 情 [66] => , [67] => 花 [68] => 可 [69] => 融 [70] => 愁 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 蟾 [1] => 宫 [2] => 曲 [3] => · [4] => 山 [5] => 间 [6] => 书 [7] => 事 )
元代·吴西逸的简介
[元](约公元一三二〇年前后在世)名、里、生卒年均不详,约元仁宗延祐末前后在世。其散曲《自况》云:“万倾烟霞归路,一川花草香车,利名场上我情疏。蓝田堪种玉,鲁海可操觚,东风供睡足。”可从中窥见其性情。散曲内容多写自然景物、离愁别恨或个人的闲适生活,风格清丽疏淡。阿里西瑛作嬾云窝成,自题殿前欢,西逸及贯云石等均有和作。西逸所作曲,今存小令四十余支。(见太平乐府)太和正音谱评为“如空谷流泉。”
...〔► 吴西逸的诗(3篇)〕