Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 碧 [4] => 湖 [5] => 湖 [6] => 上 [7] => 柳 [8] => 阴 [9] => 阴 [10] => , [11] => 人 [12] => 影 [13] => 澄 [14] => 波 [15] => 浸 [16] => , [17] => 常 [18] => 记 [19] => 年 [20] => 时 [21] => 欢 [22] => 花 [23] => 饮 [24] => 。 [25] => 到 [26] => 如 [27] => 今 [28] => , [29] => 西 [30] => 风 [31] => 吹 [32] => 断 [33] => 回 [34] => 文 [35] => 锦 [36] => 。 [37] => 羡 [38] => 他 [39] => 一 [40] => 对 [41] => , [42] => 鸳 [43] => 鸯 [44] => 飞 [45] => 去 [46] => , [47] => 残 [48] => 梦 [49] => 蓼 [50] => 花 [51] => 深 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > ) Array ( [0] => 小 [1] => 桃 [2] => 红 [3] => · [4] => 碧 [5] => 湖 [6] => 湖 [7] => 上 [8] => 柳 [9] => 阴 [10] => 阴 )
元代·杨果的简介
杨果,[1195-1269],字正卿,号西庵,祈州蒲阴(今河北安国县)人。生于金章宗承安二年(宋庆元三年),金哀宗正大元年(1224)登进士第,官至参知政事,为官以干练廉洁著称。卒,谥文献。工文章,长于词曲,著有《西庵集》。与元好问交好。其散曲作品内容多咏自然风光,曲辞华美,富于文采。明朱权《太和正音谱》评其曲“如花柳芳妍”。
...〔► 杨果的诗(4篇)〕