Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 对 [4] => 酒 [5] => 问 [6] => 人 [7] => 生 [8] => 几 [9] => 何 [10] => , [11] => 被 [12] => 无 [13] => 情 [14] => 日 [15] => 月 [16] => 消 [17] => 磨 [18] => 。 [19] => 炼 [20] => 成 [21] => 腹 [22] => 内 [23] => 丹 [24] => , [25] => 泼 [26] => 煞 [27] => 心 [28] => 头 [29] => 火 [30] => 。 [31] => 葫 [32] => 芦 [33] => 提 [34] => 醉 [35] => 中 [36] => 闲 [37] => 过 [38] => 。 [39] => 万 [40] => 里 [41] => 云 [42] => 山 [43] => 入 [44] => 浩 [45] => 歌 [46] => , [47] => 一 [48] => 任 [49] => 旁 [50] => 人 [51] => 笑 [52] => 我 [53] => 。 [54] => < [55] => / [56] => p [57] => > ) Array ( [0] => 沉 [1] => 醉 [2] => 东 [3] => 风 [4] => · [5] => 对 [6] => 酒 )
元代·卢挚的简介
卢挚(1242-1314),字处道,一字莘老;号疏斋,又号蒿翁。元代涿郡(今河北省涿县)人。至元5年(1268)进士,任过廉访使、翰林学士。诗文与刘因、姚燧齐名,世称“刘卢”、“姚卢”。与白朴、马致远、珠帘秀均有交往。散曲如今仅存小令。著有《疏斋集》(已佚)《文心选诀》《文章宗旨》,传世散曲一百二十首。有的写山林逸趣,有的写诗酒生活,而较多的是“怀古”,抒发对故国的怀念。今人有《卢疏斋集辑存》,《全元散曲》录存其小令。
...〔► 卢挚的诗(15篇)〕