Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 夜 [4] => 深 [5] => 交 [6] => 颈 [7] => 效 [8] => 鸳 [9] => 鸯 [10] => , [11] => 锦 [12] => 被 [13] => 翻 [14] => 红 [15] => 浪 [16] => 。 [17] => 雨 [18] => 歇 [19] => 云 [20] => 收 [21] => 那 [22] => 情 [23] => 况 [24] => , [25] => 难 [26] => 当 [27] => , [28] => 一 [29] => 翻 [30] => 翻 [31] => 在 [32] => 人 [33] => 身 [34] => 上 [35] => 。 [36] => 偌 [37] => 长 [38] => 偌 [39] => 大 [40] => , [41] => 偌 [42] => 粗 [43] => 偌 [44] => 胖 [45] => , [46] => 压 [47] => 扁 [48] => 沈 [49] => 东 [50] => 阳 [51] => 。 [52] => < [53] => / [54] => p [55] => > ) Array ( [0] => 小 [1] => 桃 [2] => 红 [3] => · [4] => 胖 [5] => 妓 )
元代·王和卿的简介
王和卿, 元代散曲家。大名(今属河北省)人,生卒年字号不详。《录鬼簿》列为"前辈名公",但各本称呼不同,天一阁本称为"王和卿学士",孟称舜本却称他为"散人"。他与关汉卿是同时代人,而又比关汉卿早卒。明·朱权《太和正音谱》将其列于“词林英杰”一百五十人之中。现存散曲小令21首,套曲1首,见于《太平乐府》、《阳春白雪》、《词林摘艳》等集中。
...〔► 王和卿的诗(6篇)〕