Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 西 [4] => 山 [5] => 不 [6] => 似 [7] => 庞 [8] => 公 [9] => 傲 [10] => 。 [11] => 城 [12] => 府 [13] => 有 [14] => 楼 [15] => 山 [16] => 便 [17] => 到 [18] => 。 [19] => 欲 [20] => 将 [21] => 华 [22] => 发 [23] => 染 [24] => 晴 [25] => 岚 [26] => , [27] => 千 [28] => 里 [29] => 青 [30] => 青 [31] => 浓 [32] => 可 [33] => 扫 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 人 [43] => 言 [44] => 华 [45] => 发 [46] => 因 [47] => 愁 [48] => 早 [49] => 。 [50] => 劝 [51] => 我 [52] => 消 [53] => 愁 [54] => 惟 [55] => 酒 [56] => 好 [57] => 。 [58] => 夜 [59] => 来 [60] => 一 [61] => 饮 [62] => 尽 [63] => 千 [64] => 钟 [65] => , [66] => 今 [67] => 日 [68] => 醒 [69] => 来 [70] => 依 [71] => 旧 [72] => 老 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 木 [1] => 兰 [2] => 花 [3] => · [4] => 西 [5] => 山 [6] => 不 [7] => 似 [8] => 庞 [9] => 公 [10] => 傲 )
元代·刘因的简介
刘因(1249~1293) 元代著名理学家、诗人。字梦吉,号静修。初名骃,字梦骥。雄州容城(今河北容城县)人。3 岁识字,6岁能诗,10岁能文,落笔惊人。年刚20,才华出众,性不苟合。家贫教授生徒,皆有成就。因爱诸葛亮“静以修身”之语,题所居为“静修”。元世祖至元十九年(1282)应召入朝,为承德郎、右赞善大夫。不久借口母病辞官归。母死后居丧在家。至元二十八年,忽必烈再度遣使召刘因为官,他以疾辞。死后追赠翰林学士、资政大夫、上护军、追封“容城郡公”,谥“文靖”。明朝,县官乡绅为刘因建祠堂。
...〔► 刘因的诗(8篇)〕