Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 潮 [4] => 生 [5] => 潮 [6] => 落 [7] => 何 [8] => 时 [9] => 了 [10] => ? [11] => 断 [12] => 送 [13] => 行 [14] => 人 [15] => 老 [16] => 。 [17] => 消 [18] => 沉 [19] => 万 [20] => 古 [21] => 意 [22] => 无 [23] => 穷 [24] => , [25] => 尽 [26] => 在 [27] => 长 [28] => 空 [29] => 澹 [30] => 澹 [31] => 鸟 [32] => 飞 [33] => 中 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 海 [43] => 门 [44] => 几 [45] => 点 [46] => 青 [47] => 山 [48] => 小 [49] => , [50] => 望 [51] => 极 [52] => 烟 [53] => 波 [54] => 渺 [55] => 。 [56] => 何 [57] => 当 [58] => 驾 [59] => 我 [60] => 以 [61] => 长 [62] => 风 [63] => ? [64] => 便 [65] => 欲 [66] => 乘 [67] => 桴 [68] => 浮 [69] => 到 [70] => 日 [71] => 华 [72] => 东 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 虞 [1] => 美 [2] => 人 [3] => · [4] => 浙 [5] => 江 [6] => 舟 [7] => 中 [8] => 作 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕