Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 古 [4] => 徐 [5] => 州 [6] => 形 [7] => 胜 [8] => , [9] => 消 [10] => 磨 [11] => 尽 [12] => , [13] => 几 [14] => 英 [15] => 雄 [16] => 。 [17] => 想 [18] => 铁 [19] => 甲 [20] => 重 [21] => 瞳 [22] => , [23] => 乌 [24] => 骓 [25] => 汗 [26] => 血 [27] => , [28] => 玉 [29] => 帐 [30] => 连 [31] => 空 [32] => 。 [33] => 楚 [34] => 歌 [35] => 八 [36] => 千 [37] => 兵 [38] => 散 [39] => , [40] => 料 [41] => 梦 [42] => 魂 [43] => , [44] => 应 [45] => 不 [46] => 到 [47] => 江 [48] => 东 [49] => 。 [50] => 空 [51] => 有 [52] => 黄 [53] => 河 [54] => 如 [55] => 带 [56] => , [57] => 乱 [58] => 山 [59] => 回 [60] => 合 [61] => 云 [62] => 龙 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > [68] => < [69] => p [70] => > [71] => 汉 [72] => 家 [73] => 陵 [74] => 阙 [75] => 起 [76] => 秋 [77] => 风 [78] => , [79] => 禾 [80] => 黍 [81] => 满 [82] => 关 [83] => 中 [84] => 。 [85] => 更 [86] => 戏 [87] => 马 [88] => 台 [89] => 荒 [90] => , [91] => 画 [92] => 眉 [93] => 人 [94] => 远 [95] => , [96] => 燕 [97] => 子 [98] => 楼 [99] => 空 [100] => 。 [101] => 人 [102] => 生 [103] => 百 [104] => 年 [105] => 如 [106] => 寄 [107] => , [108] => 且 [109] => 开 [110] => 怀 [111] => , [112] => 一 [113] => 饮 [114] => 尽 [115] => 千 [116] => 钟 [117] => 。 [118] => 回 [119] => 首 [120] => 荒 [121] => 城 [122] => 斜 [123] => 日 [124] => , [125] => 倚 [126] => 栏 [127] => 目 [128] => 送 [129] => 飞 [130] => 鸿 [131] => 。 [132] => < [133] => / [134] => p [135] => > ) Array ( [0] => 木 [1] => 兰 [2] => 花 [3] => 慢 [4] => · [5] => 彭 [6] => 城 [7] => 怀 [8] => 古 )
元代·萨都剌的简介
萨都剌(约1272—1355)元代诗人、画家、书法家。字天锡,号直斋。回族(一说蒙古族)。其先世为西域人,出生于雁门(今山西代县),泰定四年进士。授应奉翰林文字,擢南台御史,以弹劾权贵,左迁镇江录事司达鲁花赤,累迁江南行台侍御史,左迁淮西北道经历,晚年居杭州。萨都剌善绘画,精书法,尤善楷书。有虎卧龙跳之才,人称燕门才子。他的文学创作,以诗歌为主,诗词内容,以游山玩水、归隐赋闲、慕仙礼佛、酬酢应答之类为多,思想价值不高。萨都剌还留有《严陵钓台图》和《梅雀》等画,现珍藏于北京故宫博物院。
...〔► 萨都剌的诗(24篇)〕