Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 茫 [4] => 茫 [5] => 大 [6] => 块 [7] => 洪 [8] => 炉 [9] => 里 [10] => , [11] => 何 [12] => 物 [13] => 不 [14] => 寒 [15] => 灰 [16] => 。 [17] => 古 [18] => 今 [19] => 多 [20] => 少 [21] => , [22] => 荒 [23] => 烟 [24] => 废 [25] => 垒 [26] => , [27] => 老 [28] => 树 [29] => 遗 [30] => 台 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 太 [40] => 行 [41] => 如 [42] => 砺 [43] => , [44] => 黄 [45] => 河 [46] => 如 [47] => 带 [48] => , [49] => 等 [50] => 是 [51] => 尘 [52] => 埃 [53] => 。 [54] => 不 [55] => 须 [56] => 更 [57] => 叹 [58] => , [59] => 花 [60] => 开 [61] => 花 [62] => 落 [63] => , [64] => 春 [65] => 去 [66] => 春 [67] => 来 [68] => 。 [69] => < [70] => / [71] => p [72] => > ) Array ( [0] => 人 [1] => 月 [2] => 圆 [3] => · [4] => 茫 [5] => 茫 [6] => 大 [7] => 块 [8] => 洪 [9] => 炉 [10] => 里 )
元代·刘因的简介
刘因(1249~1293) 元代著名理学家、诗人。字梦吉,号静修。初名骃,字梦骥。雄州容城(今河北容城县)人。3 岁识字,6岁能诗,10岁能文,落笔惊人。年刚20,才华出众,性不苟合。家贫教授生徒,皆有成就。因爱诸葛亮“静以修身”之语,题所居为“静修”。元世祖至元十九年(1282)应召入朝,为承德郎、右赞善大夫。不久借口母病辞官归。母死后居丧在家。至元二十八年,忽必烈再度遣使召刘因为官,他以疾辞。死后追赠翰林学士、资政大夫、上护军、追封“容城郡公”,谥“文靖”。明朝,县官乡绅为刘因建祠堂。
...〔► 刘因的诗(8篇)〕