Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 南 [4] => 风 [5] => 入 [6] => 桂 [7] => 树 [8] => , [9] => 高 [10] => 叶 [11] => 碧 [12] => 峥 [13] => 嵘 [14] => 。 [15] => 举 [16] => 手 [17] => 戏 [18] => 攀 [19] => 折 [20] => , [21] => 上 [22] => 与 [23] => 云 [24] => 烟 [25] => 撑 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 黄 [35] => 金 [36] => 间 [37] => 白 [38] => 玉 [39] => , [40] => 遍 [41] => 地 [42] => 先 [43] => 晶 [44] => 荧 [45] => 。 [46] => 笙 [47] => 箫 [48] => 坐 [49] => 间 [50] => 发 [51] => , [52] => 鸾 [53] => 鹤 [54] => 空 [55] => 中 [56] => 鸣 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 浩 [66] => 歌 [67] => 山 [68] => 谷 [69] => 应 [70] => , [71] => 起 [72] => 舞 [73] => 衣 [74] => 裳 [75] => 轻 [76] => 。 [77] => 一 [78] => 尊 [79] => 石 [80] => 上 [81] => 酒 [82] => , [83] => 如 [84] => 我 [85] => 浩 [86] => 气 [87] => 盈 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 目 [97] => 送 [98] => 飞 [99] => 鸿 [100] => 尽 [101] => , [102] => 青 [103] => 云 [104] => 万 [105] => 里 [106] => 平 [107] => 。 [108] => < [109] => / [110] => p [111] => > ) Array ( [0] => 元 [1] => 裕 [2] => 之 [3] => 以 [4] => 山 [5] => 游 [6] => 见 [7] => 招 [8] => 兼 [9] => 以 [10] => 诗 [11] => 四 [12] => 首 [13] => 为 [14] => 寄 [15] => 因 [16] => 以 [17] => 山 [18] => 中 [19] => 之 [20] => 意 [21] => 仍 [22] => 其 [23] => 韵 [24] => [25] => 其 [26] => 三 )
金朝·麻九畴的简介
(1183—1232)易州人,初名文纯,字知几。幼颖悟,善草书,能诗,号神童。弱冠入太学,有文名。博通《五经》,尤长于《易》、《春秋》。宣宗兴定末,试开封府,词赋得第二名,经义居魁首,廷试,以误落第。后以荐赐进士,授太常寺太祝,迁应奉翰林文字。天兴元年,避兵确山,为蒙古兵所俘,病死广平。
...〔► 麻九畴的诗(33篇)〕