Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 国 [4] => 风 [5] => 久 [6] => 巳 [7] => 熄 [8] => , [9] => 如 [10] => 火 [11] => 不 [12] => 再 [13] => 然 [14] => 。 [15] => 流 [16] => 为 [17] => 玉 [18] => 台 [19] => 咏 [20] => , [21] => 铅 [22] => 粉 [23] => 娇 [24] => 华 [25] => 年 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 政 [35] => 须 [36] => 洗 [37] => 妖 [38] => 冶 [39] => , [40] => 八 [41] => 骏 [42] => 踏 [43] => 芝 [44] => 田 [45] => 。 [46] => 青 [47] => 苔 [48] => 明 [49] => 月 [50] => 露 [51] => , [52] => 碧 [53] => 树 [54] => 凉 [55] => 风 [56] => 天 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 尘 [66] => 土 [67] => 一 [68] => 一 [69] => 尽 [70] => , [71] => 象 [72] => 纬 [73] => 昭 [74] => 昭 [75] => 悬 [76] => 。 [77] => 寂 [78] => 寥 [79] => 抱 [80] => 玉 [81] => 辨 [82] => , [83] => 争 [84] => 竞 [85] => 摇 [86] => 尾 [87] => 怜 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 幸 [97] => 有 [98] => 元 [99] => 公 [100] => 子 [101] => , [102] => 不 [103] => 为 [104] => 常 [105] => 语 [106] => 牵 [107] => 。 [108] => < [109] => / [110] => p [111] => > ) Array ( [0] => 元 [1] => 裕 [2] => 之 [3] => 以 [4] => 山 [5] => 游 [6] => 见 [7] => 招 [8] => 兼 [9] => 以 [10] => 诗 [11] => 四 [12] => 首 [13] => 为 [14] => 寄 [15] => 因 [16] => 以 [17] => 山 [18] => 中 [19] => 之 [20] => 意 [21] => 仍 [22] => 其 [23] => 韵 [24] => [25] => 其 [26] => 四 )
金朝·麻九畴的简介
(1183—1232)易州人,初名文纯,字知几。幼颖悟,善草书,能诗,号神童。弱冠入太学,有文名。博通《五经》,尤长于《易》、《春秋》。宣宗兴定末,试开封府,词赋得第二名,经义居魁首,廷试,以误落第。后以荐赐进士,授太常寺太祝,迁应奉翰林文字。天兴元年,避兵确山,为蒙古兵所俘,病死广平。
...〔► 麻九畴的诗(33篇)〕