Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 日 [4] => 月 [5] => 两 [6] => 角 [7] => 蜗 [8] => , [9] => 天 [10] => 地 [11] => 一 [12] => 粒 [13] => 粟 [14] => 。 [15] => 老 [16] => 盆 [17] => 可 [18] => 径 [19] => 醉 [20] => , [21] => 岂 [22] => 择 [23] => 瓦 [24] => 与 [25] => 玉 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 大 [35] => 笑 [36] => 区 [37] => 中 [38] => 人 [39] => , [40] => 朱 [41] => 门 [42] => 丐 [43] => 粱 [44] => 肉 [45] => 。 [46] => 清 [47] => 晓 [48] => 登 [49] => 少 [50] => 室 [51] => , [52] => 日 [53] => 夕 [54] => 眺 [55] => 王 [56] => 屋 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 紫 [66] => 烟 [67] => 晞 [68] => 吾 [69] => 发 [70] => , [71] => 碧 [72] => 霞 [73] => 贮 [74] => 我 [75] => 腹 [76] => 。 [77] => 溪 [78] => 中 [79] => 有 [80] => 白 [81] => 云 [82] => , [83] => 万 [84] => 事 [85] => 付 [86] => 濯 [87] => 足 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 物 [97] => 物 [98] => 惬 [99] => 幽 [100] => 情 [101] => , [102] => 不 [103] => 独 [104] => 兰 [105] => 与 [106] => 菊 [107] => 。 [108] => < [109] => / [110] => p [111] => > ) Array ( [0] => 元 [1] => 裕 [2] => 之 [3] => 以 [4] => 山 [5] => 游 [6] => 见 [7] => 招 [8] => 兼 [9] => 以 [10] => 诗 [11] => 四 [12] => 首 [13] => 为 [14] => 寄 [15] => 因 [16] => 以 [17] => 山 [18] => 中 [19] => 之 [20] => 意 [21] => 仍 [22] => 其 [23] => 韵 [24] => [25] => 其 [26] => 二 )
金朝·麻九畴的简介
(1183—1232)易州人,初名文纯,字知几。幼颖悟,善草书,能诗,号神童。弱冠入太学,有文名。博通《五经》,尤长于《易》、《春秋》。宣宗兴定末,试开封府,词赋得第二名,经义居魁首,廷试,以误落第。后以荐赐进士,授太常寺太祝,迁应奉翰林文字。天兴元年,避兵确山,为蒙古兵所俘,病死广平。
...〔► 麻九畴的诗(33篇)〕