Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 达 [4] => 人 [5] => 孤 [6] => 高 [7] => 与 [8] => 世 [9] => 疏 [10] => , [11] => 百 [12] => 年 [13] => 直 [14] => 寄 [15] => 犹 [16] => 须 [17] => 臾 [18] => 。 [19] => 归 [20] => 来 [21] => 掩 [22] => 关 [23] => 聊 [24] => 自 [25] => 如 [26] => , [27] => 人 [28] => 之 [29] => 不 [30] => 足 [31] => 等 [32] => 有 [33] => 馀 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 乐 [43] => 哉 [44] => 下 [45] => 视 [46] => 濠 [47] => 梁 [48] => 鱼 [49] => , [50] => 逍 [51] => 遥 [52] => 自 [53] => 契 [54] => 蒙 [55] => 庄 [56] => 书 [57] => 。 [58] => 异 [59] => 时 [60] => 驭 [61] => 气 [62] => 游 [63] => 太 [64] => 虚 [65] => , [66] => 我 [67] => 知 [68] => 枝 [69] => 巢 [70] => 亦 [71] => 蘧 [72] => 庐 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 张 [1] => 仲 [2] => 山 [3] => 枝 [4] => 巢 )
金朝·孟宗献的简介
开封人,字友之,号虚静居士。世宗大定三年,乡、府、省、御,四试皆第一,时称孟四元。授供奉翰林,改曹王府文学,兼记室参军。工词。迁同知单州军事。丁母忧,哀毁卒。
...〔► 孟宗献的诗(8篇)〕