Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 古 [4] => 人 [5] => 借 [6] => 宅 [7] => 亦 [8] => 种 [9] => 竹 [10] => , [11] => 大 [12] => 是 [13] => 饕 [14] => 奇 [15] => 心 [16] => 未 [17] => 足 [18] => 。 [19] => 高 [20] => 斋 [21] => 闻 [22] => 有 [23] => 万 [24] => 琅 [25] => 玕 [26] => , [27] => 坐 [28] => 对 [29] => 怀 [30] => 山 [31] => 饮 [32] => 秋 [33] => 绿 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 官 [43] => 閒 [44] => 胜 [45] => 日 [46] => 无 [47] => 一 [48] => 事 [49] => , [50] => 尊 [51] => 酒 [52] => 不 [53] => 空 [54] => 仍 [55] => 有 [56] => 肉 [57] => 。 [58] => 他 [59] => 时 [60] => 剥 [61] => 啄 [62] => 叩 [63] => 君 [64] => 门 [65] => , [66] => 高 [67] => 枕 [68] => 矮 [69] => 床 [70] => 容 [71] => 我 [72] => 宿 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 龚 [1] => 平 [2] => 甫 [3] => 森 [4] => 玉 [5] => 轩 )
金朝·孟宗献的简介
开封人,字友之,号虚静居士。世宗大定三年,乡、府、省、御,四试皆第一,时称孟四元。授供奉翰林,改曹王府文学,兼记室参军。工词。迁同知单州军事。丁母忧,哀毁卒。
...〔► 孟宗献的诗(8篇)〕