Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 丹 [4] => 凤 [5] => 翔 [6] => 金 [7] => 鼎 [8] => , [9] => 苍 [10] => 龙 [11] => 戏 [12] => 玉 [13] => 池 [14] => 。 [15] => 心 [16] => 源 [17] => 澄 [18] => 似 [19] => 水 [20] => , [21] => 鼻 [22] => 息 [23] => 细 [24] => 於 [25] => 丝 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 枕 [35] => 上 [36] => 山 [37] => 川 [38] => 好 [39] => , [40] => 壶 [41] => 中 [42] => 日 [43] => 月 [44] => 迟 [45] => 。 [46] => 神 [47] => 仙 [48] => 学 [49] => 道 [50] => 者 [51] => , [52] => 那 [53] => 许 [54] => 小 [55] => 儿 [56] => 知 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 杂 [1] => 诗 [2] => 六 [3] => 首 [4] => [5] => 其 [6] => 三 )
金朝·李纯甫的简介
(1185—约1231)金弘州襄阴人,字之纯。初工词赋,后治经义。章宗承安二年经义进士。两次上疏,策宋金战争胜负,后多如所料。荐入翰林。宣宗时,不受权相术虎高琪荐擢,以母老为辞,官至京兆府判官。学术文章为后进所宗。中年即无仕进意,旋即归隐,日与禅僧士子游,以文酒为事。虽沉醉,亦未尝废著书。有《中庸集解》、《鸣道集解》等。
...〔► 李纯甫的诗(27篇)〕