Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 道 [4] => 义 [5] => 富 [6] => 无 [7] => 敌 [8] => , [9] => 诗 [10] => 书 [11] => 贵 [12] => 不 [13] => 赀 [14] => 。 [15] => 浮 [16] => 生 [17] => 几 [18] => 两 [19] => 屐 [20] => , [21] => 狂 [22] => 乐 [23] => 一 [24] => 絇 [25] => 丝 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 豪 [35] => 侠 [36] => 非 [37] => 吾 [38] => 友 [39] => , [40] => 臞 [41] => 儒 [42] => 即 [43] => 我 [44] => 师 [45] => 。 [46] => 谁 [47] => 知 [48] => 茅 [49] => 屋 [50] => 底 [51] => , [52] => 元 [53] => 自 [54] => 有 [55] => 男 [56] => 儿 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 杂 [1] => 诗 [2] => 六 [3] => 首 [4] => [5] => 其 [6] => 六 )
金朝·李纯甫的简介
(1185—约1231)金弘州襄阴人,字之纯。初工词赋,后治经义。章宗承安二年经义进士。两次上疏,策宋金战争胜负,后多如所料。荐入翰林。宣宗时,不受权相术虎高琪荐擢,以母老为辞,官至京兆府判官。学术文章为后进所宗。中年即无仕进意,旋即归隐,日与禅僧士子游,以文酒为事。虽沉醉,亦未尝废著书。有《中庸集解》、《鸣道集解》等。
...〔► 李纯甫的诗(27篇)〕