Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 枯 [4] => 肠 [5] => 痛 [6] => 饮 [7] => 如 [8] => 犀 [9] => 首 [10] => , [11] => 奇 [12] => 骨 [13] => 当 [14] => 封 [15] => 似 [16] => 虎 [17] => 头 [18] => 。 [19] => 尝 [20] => 笑 [21] => 庙 [22] => 谋 [23] => 空 [24] => 食 [25] => 肉 [26] => , [27] => 何 [28] => 如 [29] => 天 [30] => 隐 [31] => 且 [32] => 糟 [33] => 丘 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 书 [43] => 生 [44] => 幸 [45] => 免 [46] => 翻 [47] => 盆 [48] => 恼 [49] => , [50] => 老 [51] => 婢 [52] => 仍 [53] => 无 [54] => 触 [55] => 鼎 [56] => 忧 [57] => 。 [58] => 只 [59] => 向 [60] => 北 [61] => 门 [62] => 长 [63] => 卧 [64] => 护 [65] => , [66] => 也 [67] => 应 [68] => 消 [69] => 得 [70] => 醉 [71] => 乡 [72] => 侯 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 猫 [1] => 饮 [2] => 酒 )
金朝·李纯甫的简介
(1185—约1231)金弘州襄阴人,字之纯。初工词赋,后治经义。章宗承安二年经义进士。两次上疏,策宋金战争胜负,后多如所料。荐入翰林。宣宗时,不受权相术虎高琪荐擢,以母老为辞,官至京兆府判官。学术文章为后进所宗。中年即无仕进意,旋即归隐,日与禅僧士子游,以文酒为事。虽沉醉,亦未尝废著书。有《中庸集解》、《鸣道集解》等。
...〔► 李纯甫的诗(27篇)〕