Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 君 [4] => 不 [5] => 见 [6] => 浣 [7] => 花 [8] => 老 [9] => 人 [10] => 醉 [11] => 归 [12] => 图 [13] => , [14] => 熊 [15] => 儿 [16] => 捉 [17] => 辔 [18] => 骥 [19] => 子 [20] => 扶 [21] => 。 [22] => 又 [23] => 不 [24] => 见 [25] => 玉 [26] => 川 [27] => 先 [28] => 生 [29] => 一 [30] => 绝 [31] => 句 [32] => , [33] => 健 [34] => 倒 [35] => 莓 [36] => 苔 [37] => 三 [38] => 四 [39] => 五 [40] => 。 [41] => < [42] => / [43] => p [44] => > [45] => < [46] => p [47] => > [48] => 蹇 [49] => 驴 [50] => 驼 [51] => 著 [52] => 尽 [53] => 诗 [54] => 仙 [55] => , [56] => 短 [57] => 策 [58] => 长 [59] => 鞭 [60] => 似 [61] => 有 [62] => 缘 [63] => 。 [64] => 政 [65] => 在 [66] => 灞 [67] => 陵 [68] => 风 [69] => 雪 [70] => 里 [71] => , [72] => 管 [73] => 是 [74] => 襄 [75] => 阳 [76] => 孟 [77] => 浩 [78] => 然 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > [84] => < [85] => p [86] => > [87] => 官 [88] => 家 [89] => 放 [90] => 归 [91] => 殊 [92] => 不 [93] => 恶 [94] => , [95] => 蹇 [96] => 驴 [97] => 大 [98] => 胜 [99] => 扬 [100] => 州 [101] => 鹤 [102] => 。 [103] => 莫 [104] => 爱 [105] => 东 [106] => 华 [107] => 门 [108] => 外 [109] => 软 [110] => 红 [111] => 尘 [112] => , [113] => 席 [114] => 帽 [115] => 乌 [116] => 靴 [117] => 老 [118] => 却 [119] => 人 [120] => 。 [121] => < [122] => / [123] => p [124] => > ) Array ( [0] => 灞 [1] => 陵 [2] => 风 [3] => 雪 )
金朝·李纯甫的简介
(1185—约1231)金弘州襄阴人,字之纯。初工词赋,后治经义。章宗承安二年经义进士。两次上疏,策宋金战争胜负,后多如所料。荐入翰林。宣宗时,不受权相术虎高琪荐擢,以母老为辞,官至京兆府判官。学术文章为后进所宗。中年即无仕进意,旋即归隐,日与禅僧士子游,以文酒为事。虽沉醉,亦未尝废著书。有《中庸集解》、《鸣道集解》等。
...〔► 李纯甫的诗(27篇)〕