Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 规 [4] => 制 [5] => 新 [6] => 翻 [7] => 出 [8] => 杜 [9] => 郎 [10] => , [11] => 最 [12] => 宜 [13] => 闺 [14] => 子 [15] => 夜 [16] => 烧 [17] => 香 [18] => 。 [19] => 不 [20] => 争 [21] => 宝 [22] => 髻 [23] => 峨 [24] => 宫 [25] => 样 [26] => , [27] => 自 [28] => 与 [29] => 霓 [30] => 裳 [31] => 配 [32] => 道 [33] => 装 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 细 [43] => 拢 [44] => 翠 [45] => 鬟 [46] => 云 [47] => 易 [48] => 满 [49] => , [50] => 浅 [51] => 衔 [52] => 牙 [53] => 栉 [54] => 月 [55] => 难 [56] => 藏 [57] => 。 [58] => 水 [59] => 衡 [60] => 双 [61] => 寄 [62] => 非 [63] => 无 [64] => 意 [65] => , [66] => 要 [67] => 买 [68] => 杨 [69] => 枝 [70] => 恼 [71] => 孟 [72] => 光 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 谢 [1] => 人 [2] => 惠 [3] => 二 [4] => 小 [5] => 漆 [6] => 冠 )
金朝·岳行甫的简介
(约公元一二oo年前后在世)字仁老,鄜州洛川人。约金章宗承安未前后在世。夙有诗名于关中。泰和初,有以行甫时病诗达之章宗,大加赏异,授以官,不就。士论高之。行甫有诗百余篇,佳句甚多,行于秦中。
...〔► 岳行甫的诗(2篇)〕