Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 闲 [4] => 写 [5] => 荒 [6] => 词 [7] => , [8] => 谩 [9] => 成 [10] => 拙 [11] => 句 [12] => , [13] => 略 [14] => 将 [15] => 管 [16] => 见 [17] => 铺 [18] => 陈 [19] => 。 [20] => 贪 [21] => 迷 [22] => 世 [23] => 梦 [24] => , [25] => 虚 [26] => 度 [27] => 二 [28] => 十 [29] => 春 [30] => 。 [31] => 忽 [32] => 悟 [33] => 前 [34] => 头 [35] => 路 [36] => 险 [37] => , [38] => 拖 [39] => 恩 [40] => 爱 [41] => 、 [42] => 孰 [43] => 敢 [44] => 因 [45] => 循 [46] => 。 [47] => 投 [48] => 玄 [49] => 教 [50] => , [51] => 搜 [52] => 穷 [53] => 密 [54] => 妙 [55] => , [56] => 坦 [57] => 荡 [58] => 乐 [59] => 天 [60] => 真 [61] => 。 [62] => 清 [63] => 贫 [64] => 。 [65] => 活 [66] => 计 [67] => 好 [68] => , [69] => 还 [70] => 淳 [71] => 反 [72] => 朴 [73] => , [74] => 养 [75] => 素 [76] => 颐 [77] => 神 [78] => 。 [79] => 幸 [80] => 清 [81] => 风 [82] => 作 [83] => 伴 [84] => , [85] => 明 [86] => 月 [87] => 为 [88] => 邻 [89] => 。 [90] => 占 [91] => 得 [92] => 逍 [93] => 遥 [94] => 自 [95] => 在 [96] => , [97] => 从 [98] => 乌 [99] => 兔 [100] => 、 [101] => 东 [102] => 出 [103] => 西 [104] => 倾 [105] => 。 [106] => 忘 [107] => 言 [108] => 处 [109] => , [110] => 些 [111] => 儿 [112] => 消 [113] => 息 [114] => , [115] => 能 [116] => 有 [117] => 几 [118] => 人 [119] => 闻 [120] => 。 [121] => < [122] => / [123] => p [124] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 答 [5] => 人 [6] => 问 [7] => , [8] => 缘 [9] => 甚 [10] => 出 [11] => 家 [12] => , [13] => 如 [14] => 何 [15] => 修 [16] => 炼 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕