Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 罗 [4] => 庄 [5] => 一 [6] => 境 [7] => 。 [8] => 曲 [9] => 水 [10] => 环 [11] => 山 [12] => 相 [13] => 掩 [14] => 映 [15] => 。 [16] => 地 [17] => 秀 [18] => 人 [19] => 贤 [20] => 。 [21] => 慕 [22] => 道 [23] => 崇 [24] => 真 [25] => 种 [26] => 善 [27] => 缘 [28] => 。 [29] => 邀 [30] => 予 [31] => 至 [32] => 此 [33] => 。 [34] => 供 [35] => 养 [36] => 殷 [37] => 勤 [38] => 心 [39] => 不 [40] => 止 [41] => 。 [42] => 报 [43] => 德 [44] => 无 [45] => 方 [46] => 。 [47] => 惟 [48] => 愿 [49] => 家 [50] => 家 [51] => 福 [52] => 寿 [53] => 昌 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 莲 [2] => 出 [3] => 玉 [4] => 华 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕