Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 人 [4] => 非 [5] => 人 [6] => 是 [7] => 。 [8] => 识 [9] => 破 [10] => 全 [11] => 然 [12] => 浑 [13] => 小 [14] => 事 [15] => 。 [16] => 人 [17] => 是 [18] => 人 [19] => 非 [20] => 。 [21] => 恰 [22] => 似 [23] => 春 [24] => 风 [25] => 耳 [26] => 畔 [27] => 吹 [28] => 。 [29] => 真 [30] => 功 [31] => 真 [32] => 行 [33] => 。 [34] => 意 [35] => 马 [36] => 心 [37] => 猿 [38] => 休 [39] => 内 [40] => 纵 [41] => 。 [42] => 真 [43] => 行 [44] => 真 [45] => 功 [46] => 。 [47] => 十 [48] => 二 [49] => 时 [50] => 中 [51] => 炼 [52] => 气 [53] => 冲 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 莲 [2] => 出 [3] => 玉 [4] => 华 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕