Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 人 [4] => 似 [5] => 当 [6] => 风 [7] => 烛 [8] => 。 [9] => 谁 [10] => 肯 [11] => 心 [12] => 回 [13] => 顾 [14] => 。 [15] => 目 [16] => 下 [17] => 恩 [18] => 情 [19] => 紧 [20] => 绊 [21] => 牵 [22] => , [23] => 岂 [24] => 觉 [25] => 於 [26] => 身 [27] => 苦 [28] => 。 [29] => 幸 [30] => 有 [31] => 修 [32] => 仙 [33] => 路 [34] => 。 [35] => 散 [36] => 散 [37] => 闲 [38] => 闲 [39] => 做 [40] => 。 [41] => 到 [42] => 处 [43] => 逍 [44] => 遥 [45] => 任 [46] => 自 [47] => 由 [48] => , [49] => 功 [50] => 满 [51] => 蓬 [52] => 瀛 [53] => 住 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 黄 [1] => 鹤 [2] => 洞 [3] => 中 [4] => 仙 [5] => [6] => 赠 [7] => 程 [8] => 三 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕