Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 肥 [4] => 遁 [5] => 人 [6] => 家 [7] => , [8] => 对 [9] => 东 [10] => 南 [11] => 万 [12] => 里 [13] => 、 [14] => 鲸 [15] => 海 [16] => 横 [17] => 碧 [18] => 。 [19] => 兰 [20] => 苑 [21] => 芝 [22] => 田 [23] => , [24] => 暖 [25] => 香 [26] => 风 [27] => 送 [28] => , [29] => 不 [30] => 灭 [31] => 凤 [32] => 城 [33] => 春 [34] => 色 [35] => 。 [36] => 寿 [37] => 松 [38] => 径 [39] => 里 [40] => 。 [41] => 绿 [42] => 茵 [43] => 嫩 [44] => □ [45] => 纹 [46] => 如 [47] => 织 [48] => 。 [49] => 又 [50] => 还 [51] => 是 [52] => 。 [53] => 鹤 [54] => 诏 [55] => 乍 [56] => 回 [57] => , [58] => 犹 [59] => 听 [60] => 九 [61] => 霄 [62] => 唳 [63] => 。 [64] => 天 [65] => 教 [66] => 赋 [67] => 我 [68] => 、 [69] => 此 [70] => 段 [71] => 嘉 [72] => 期 [73] => , [74] => 寸 [75] => 心 [76] => 澄 [77] => 寂 [78] => 、 [79] => 百 [80] => 虑 [81] => 蠲 [82] => 息 [83] => 。 [84] => 向 [85] => 闲 [86] => 中 [87] => 、 [88] => 呼 [89] => 童 [90] => 煮 [91] => 茗 [92] => , [93] => 玉 [94] => 瓯 [95] => 轻 [96] => 泛 [97] => 浪 [98] => 花 [99] => 白 [100] => , [101] => 神 [102] => 爽 [103] => 气 [104] => 和 [105] => 何 [106] => 有 [107] => 隔 [108] => 。 [109] => 况 [110] => 真 [111] => 常 [112] => 道 [113] => , [114] => 时 [115] => 时 [116] => 默 [117] => 运 [118] => 玄 [119] => 功 [120] => , [121] => 湛 [122] => 然 [123] => 无 [124] => 为 [125] => , [126] => 澹 [127] => 然 [128] => 自 [129] => < [130] => / [131] => p [132] => > ) Array ( [0] => 秋 [1] => 霁 [2] => [3] => 继 [4] => 古 [5] => 韵 [6] => 述 [7] => 怀 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕