Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 美 [4] => 誉 [5] => 深 [6] => 仁 [7] => 兼 [8] => 孝 [9] => 行 [10] => , [11] => 远 [12] => 近 [13] => 尽 [14] => 谈 [15] => 扬 [16] => 。 [17] => 为 [18] => 寄 [19] => 新 [20] => 词 [21] => 细 [22] => 审 [23] => 详 [24] => 。 [25] => 早 [26] => 早 [27] => 悟 [28] => 黄 [29] => 粱 [30] => 。 [31] => 一 [32] => 朵 [33] => 心 [34] => 花 [35] => 初 [36] => 绽 [37] => 处 [38] => , [39] => 袅 [40] => 袅 [41] => 吐 [42] => 清 [43] => 香 [44] => 。 [45] => 风 [46] => 散 [47] => 馀 [48] => 芳 [49] => 入 [50] => 道 [51] => 场 [52] => 。 [53] => 廓 [54] => 尔 [55] => 露 [56] => 祯 [57] => 祥 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 武 [1] => 陵 [2] => 春 [3] => [4] => 寄 [5] => 七 [6] => 河 [7] => 镇 [8] => 陈 [9] => 都 [10] => 统 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕