Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 既 [4] => 悟 [5] => 尘 [6] => 缘 [7] => , [8] => 摆 [9] => 爱 [10] => 海 [11] => 恩 [12] => 山 [13] => , [14] => 蜗 [15] => 利 [16] => 蝇 [17] => 名 [18] => 。 [19] => 乐 [20] => 然 [21] => 拂 [22] => 袖 [23] => , [24] => 绝 [25] => 虑 [26] => 忘 [27] => 情 [28] => 。 [29] => 熟 [30] => 境 [31] => 慎 [32] => 勿 [33] => 牵 [34] => 萦 [35] => 。 [36] => 抱 [37] => 始 [38] => 终 [39] => 一 [40] => 志 [41] => , [42] => 但 [43] => 兀 [44] => 兀 [45] => 、 [46] => 莫 [47] => 问 [48] => 途 [49] => 程 [50] => 。 [51] => 处 [52] => 无 [53] => 为 [54] => , [55] => 捱 [56] => 潇 [57] => 潇 [58] => 洒 [59] => 洒 [60] => , [61] => 静 [62] => 静 [63] => 清 [64] => 清 [65] => 。 [66] => 闲 [67] => 中 [68] => 做 [69] => 成 [70] => 修 [71] => 炼 [72] => , [73] => 炼 [74] => 百 [75] => 脉 [76] => 通 [77] => 流 [78] => , [79] => 四 [80] => 体 [81] => 和 [82] => 平 [83] => 。 [84] => 虎 [85] => 绕 [86] => 龙 [87] => 蟠 [88] => , [89] => 气 [90] => 结 [91] => 神 [92] => 凝 [93] => , [94] => 大 [95] => 丹 [96] => 一 [97] => 粒 [98] => 圆 [99] => 成 [100] => 。 [101] => 引 [102] => 灵 [103] => 童 [104] => 歌 [105] => 舞 [106] => , [107] => 瑞 [108] => 云 [109] => 房 [110] => 、 [111] => 满 [112] => 酌 [113] => 瑶 [114] => 觥 [115] => 。 [116] => 兴 [117] => 无 [118] => 穷 [119] => , [120] => 保 [121] => 深 [122] => 根 [123] => 固 [124] => 蒂 [125] => , [126] => 久 [127] => 视 [128] => 长 [129] => < [130] => / [131] => p [132] => > ) Array ( [0] => 春 [1] => 从 [2] => 天 [3] => 上 [4] => 来 [5] => [6] => 赠 [7] => 首 [8] => 阳 [9] => 山 [10] => 李 [11] => 志 [12] => 朴 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕