Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 愁 [4] => 思 [5] => 俗 [6] => 态 [7] => 知 [8] => 多 [9] => 少 [10] => 。 [11] => 萦 [12] => 绕 [13] => 谁 [14] => 能 [15] => 分 [16] => 晓 [17] => 。 [18] => 方 [19] => 欲 [20] => 强 [21] => 追 [22] => 言 [23] => 笑 [24] => 。 [25] => 翻 [26] => 复 [27] => 成 [28] => 忧 [29] => 恼 [30] => 。 [31] => 春 [32] => 花 [33] => 秋 [34] => 月 [35] => 虽 [36] => 然 [37] => 好 [38] => 。 [39] => 总 [40] => 被 [41] => 功 [42] => 名 [43] => 误 [44] => 了 [45] => 。 [46] => 才 [47] => 见 [48] => 儿 [49] => 童 [50] => 年 [51] => 少 [52] => 。 [53] => 又 [54] => 早 [55] => 容 [56] => 颜 [57] => 老 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 桃 [1] => 源 [2] => 忆 [3] => 故 [4] => 人 [5] => · [6] => 愁 [7] => 思 [8] => 俗 [9] => 态 [10] => 知 [11] => 多 [12] => 少 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕