Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 修 [4] => 行 [5] => 径 [6] => 路 [7] => 坦 [8] => 然 [9] => 平 [10] => 。 [11] => 直 [12] => 须 [13] => 断 [14] => 爱 [15] => 情 [16] => 。 [17] => 邪 [18] => 思 [19] => 妄 [20] => 念 [21] => 不 [22] => 相 [23] => 萦 [24] => 。 [25] => 三 [26] => 尸 [27] => 势 [28] => 自 [29] => 轻 [30] => 。 [31] => 坐 [32] => 与 [33] => 卧 [34] => , [35] => 住 [36] => 兼 [37] => 行 [38] => 。 [39] => 常 [40] => 休 [41] => 忘 [42] => 静 [43] => 清 [44] => 。 [45] => 一 [46] => 朝 [47] => 忽 [48] => 尔 [49] => 显 [50] => 灵 [51] => 灵 [52] => 。 [53] => 辉 [54] => 辉 [55] => 晃 [56] => 晃 [57] => 明 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 醉 [1] => 桃 [2] => 源 [3] => [4] => 赠 [5] => 赵 [6] => 姑 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕