Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 四 [4] => 业 [5] => 三 [6] => 彭 [7] => , [8] => 七 [9] => 情 [10] => 六 [11] => 欲 [12] => , [13] => 终 [14] => 宵 [15] => 永 [16] => 日 [17] => 教 [18] => 唆 [19] => 。 [20] => 输 [21] => 他 [22] => 圈 [23] => 匮 [24] => , [25] => 难 [26] => 出 [27] => 黑 [28] => 风 [29] => 波 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 起 [39] => 尽 [40] => 悭 [41] => 贪 [42] => 嫉 [43] => 妒 [44] => , [45] => 生 [46] => 机 [47] => 狡 [48] => 、 [49] => 无 [50] => 限 [51] => 张 [52] => 罗 [53] => 。 [54] => 堪 [55] => 嗟 [56] => 处 [57] => , [58] => 从 [59] => 今 [60] => 至 [61] => 古 [62] => , [63] => 谁 [64] => 是 [65] => 不 [66] => 遭 [67] => 呵 [68] => 。 [69] => < [70] => / [71] => p [72] => > [73] => < [74] => p [75] => > [76] => 王 [77] => 哥 [78] => 。 [79] => 亲 [80] => 说 [81] => 破 [82] => , [83] => 直 [84] => 须 [85] => 决 [86] => 裂 [87] => , [88] => 慎 [89] => 勿 [90] => 蹉 [91] => 跎 [92] => 。 [93] => 把 [94] => 无 [95] => 情 [96] => 慧 [97] => 剑 [98] => , [99] => 每 [100] => 每 [101] => 频 [102] => 磨 [103] => 。 [104] => < [105] => / [106] => p [107] => > [108] => < [109] => p [110] => > [111] => 假 [112] => 使 [113] => 当 [114] => 场 [115] => 临 [116] => 阵 [117] => , [118] => 加 [119] => 刚 [120] => 锐 [121] => 、 [122] => 辟 [123] => 散 [124] => 群 [125] => 魔 [126] => 。 [127] => 归 [128] => 来 [129] => 后 [130] => , [131] => 民 [132] => 安 [133] => 国 [134] => 富 [135] => , [136] => 齐 [137] => 唱 [138] => 太 [139] => 平 [140] => 歌 [141] => 。 [142] => < [143] => / [144] => p [145] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕