Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 衠 [4] => 正 [5] => 清 [6] => 油 [7] => , [8] => 重 [9] => 罗 [10] => 白 [11] => 面 [12] => , [13] => 如 [14] => 牙 [15] => 细 [16] => 米 [17] => 舂 [18] => 淘 [19] => 。 [20] => 精 [21] => 严 [22] => 办 [23] => 供 [24] => , [25] => 庖 [26] => 馔 [27] => 列 [28] => 珍 [29] => 肴 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 虔 [39] => 属 [40] => 恪 [41] => 香 [42] => 点 [43] => 静 [44] => , [45] => 频 [46] => 作 [47] => 礼 [48] => 、 [49] => 岂 [50] => 惮 [51] => 劬 [52] => 劳 [53] => 。 [54] => 惟 [55] => 求 [56] => 望 [57] => , [58] => 见 [59] => 存 [60] => 获 [61] => 福 [62] => , [63] => 亡 [64] => 者 [65] => 得 [66] => 升 [67] => 超 [68] => 。 [69] => < [70] => / [71] => p [72] => > [73] => < [74] => p [75] => > [76] => 吾 [77] => 曹 [78] => 。 [79] => 听 [80] => 劝 [81] => 化 [82] => , [83] => 休 [84] => 生 [85] => 懈 [86] => 怠 [87] => , [88] => 道 [89] => 念 [90] => 坚 [91] => 牢 [92] => 。 [93] => 在 [94] => 澄 [95] => 心 [96] => 涤 [97] => 虑 [98] => , [99] => 勿 [100] => 犯 [101] => 天 [102] => 条 [103] => 。 [104] => < [105] => / [106] => p [107] => > [108] => < [109] => p [110] => > [111] => 稍 [112] => 有 [113] => 违 [114] => 斋 [115] => 破 [116] => 戒 [117] => , [118] => 无 [119] => 惭 [120] => 愧 [121] => 、 [122] => 滴 [123] => 水 [124] => 难 [125] => 消 [126] => 。 [127] => 亏 [128] => 功 [129] => 行 [130] => , [131] => 将 [132] => 来 [133] => 打 [134] => 算 [135] => , [136] => 天 [137] => 地 [138] => 不 [139] => 轻 [140] => 饶 [141] => 。 [142] => < [143] => / [144] => p [145] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 示 [5] => 众 )
金朝·王丹桂的简介
王丹桂(生卒年不详),金代道士。字昌龄,号五峰白云子,利州(今四川广元市)人。师事金代道教宗师马钰(马丹阳),修习全真教义。隐于昆嵛山神清洞。工填词,笔调流畅清雅,有词集《草堂集》一卷,收其词一百四十馀首,皆宣扬早期全真教旨,与马钰同一格调,多赠寄答和之作,内容均是宣说早期全真教义,警诫世人觉悟人生梦幻,断恩爱,弃名利,以求达仙真之位。《全金元词》收其词六十二首。生平见其《草堂集》。
...〔► 王丹桂的诗(145篇)〕