Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 引 [4] => 卧 [5] => 於 [6] => 宁 [7] => 海 [8] => , [9] => 将 [10] => 宜 [11] => 甫 [12] => 为 [13] => 凭 [14] => 。 [15] => 交 [16] => 霞 [17] => 友 [18] => 做 [19] => 雪 [20] => 朋 [21] => , [22] => 郎 [23] => 分 [24] => 明 [25] => 为 [26] => 证 [27] => 。 [28] => 定 [29] => 便 [30] => 除 [31] => 色 [32] => 欲 [33] => , [34] => 神 [35] => 玄 [36] => 牝 [37] => 清 [38] => 澄 [39] => 。 [40] => 升 [41] => 火 [42] => 降 [43] => 两 [44] => 相 [45] => 吞 [46] => 。 [47] => 内 [48] => 敢 [49] => 言 [50] => 游 [51] => 泳 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > ) Array ( [0] => 玉 [1] => 炉 [2] => 三 [3] => 涧 [4] => 雪 [5] => [6] => 藏 [7] => 头 [8] => [9] => 拆 [10] => 起 [11] => 永 [12] => 字 )
金朝·王哲的简介
(1112—1170)咸阳人,道士,初名中孚,字允卿。熙宗天眷初应武举,改名德威,字世雄;海陵王正隆四年学道,改名,字知明,号重阳子。倜傥尚义,不拘小节,好属文,才思敏捷。学道后往来终南山一带,曾在终南县南凿穴而居。后至山东崳山全真庵。所创教派名全真道。马丹阳、丘长春、王玉阳、郝广陵、谭处端皆其弟子。
...〔► 王哲的诗(10篇)〕